Άρθρο του Στρατή Παπαμανουσάκη
Φαίνεται πως η επέτειος της Αλώσεως ήρθε πολύ νωρίτερα φέτος για την Ελλάδα. Και όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη ολόκληρη. Στις 23 Απριλίου η χώρα υποτάχθηκε στην εξουσία, επιτήρηση και κηδεμονία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ταυτόχρονα η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκατέλειψε την Αθήνα στην αμερικανική επιθετικότητα, υπέταξε το ευρώ στο δολάριο, διέλυσε την ευρωπαϊκή ιδέα.
Άραγε η ιστορία επαναλαμβάνεται; Ίσως. Αλλά ποτέ με τους ίδιους όρους. Το πολύ η ιστορική τραγωδία να μεταβληθεί σε φάρσα. Όμως ακόμη και οι φάρσες αποδεικνύονται πολύ συχνά τραγικές. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Είναι όμως ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς, που παρέδωσε τη χώρα του στην καπιταλιστική διεθνή. Δεν πρόκειται μόνο για μια υπόθεση της οικονομίας. Είναι ουσιαστικά το τέλος της ελληνικής μεταπολίτευσης και η διάψευση του ευρωπαϊκού ονείρου. Η χρεωκοπία της Ελλάδας είναι κυρίως πολιτική, ηθική και κοινωνική. Αλλά είναι και μικρογραφία της ευρωπαϊκής χρεωκοπίας, της χρεωκοπίας των ιδεών και των θεσμών της Ευρώπης, του τερματισμού της ευρωπαϊκής πορείας, τουλάχιστον με τους γνωστούς όρους.
Η Αθήνα συμβολίζει για την Ευρώπη τον φιλοσοφικό ορθολογισμό, όπως η Ιερουσαλήμ εκπέμπει τη χριστιανική πίστη και η Ρώμη διαποτίζει την πολιτειακή οργάνωση. Η εποχή των συμβόλων όμως παρήλθε. Η φιλοσοφία έχει ξεπέσει σε χυδαίο χρησιμοθηρικό ρασιοναλισμό, ο χριστιανισμός σε κεφαλαιοκρατική προτεσταντική αίρεση, το δίκαιο σε τραπεζικό και χρηματιστηριακό υποζύγιο. Έτσι οι ευρωπαίοι, αντί των συμβόλων προτιμούν τις εξαγωγές, τον νεοεθνικισμό και την ανάπτυξη τους. Ακριβώς όπως και οι έλληνες ζουν με το ρουσφέτι, το τζιπ και τον δικομματισμό. Τα υπόλοιπα τα αφήνουν στους αφελείς διανοουμένους, αν υπάρχουν ακόμη τέτοιοι, μέσα σ’ ένα κόσμο που τους αγνοεί.
Το λάθος των ευρωπαίων ηγετών πάντως, είναι η θεμελίωση της Ευρώπης σε οικονομικούς δεσμούς, εγκαταλείποντας τις πολιτικές και ηθικές παρακαταθήκες της. Τώρα το ίδιο το οικονομικό σύστημα τους εκδικείται. Μετά την Ελλάδα, ακολουθεί η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Αγγλία , όπως ακριβώς προηγήθηκε η Ισλανδία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία. Η πίστη στη συνεχή οικονομική ανάπτυξη, χωρίς θεσμικά θεμέλια, χωρίς καν ασφαλιστικές δικλείδες, διαψεύδεται. Αντ’ αυτής επιβεβαιώνεται μάλλον η κυκλική αντίληψη της ιστορίας, με την άνοδο και την κάθοδο του πολιτισμού, την ακμή και την παρακμή των κρατών, την ανάπτυξη και την ύφεση της οικονομίας.
Αναμφίβολα η Ευρώπη, και ιδιαίτερα η Ελλάδα, βρίσκονται σε φάση καθόδου. Το συμπέρασμα αυτό δεν αποτελεί πλέον αντικείμενο ψυχρής επιστημονικής ανάλυσης. Συνέχεται αναγκαστικά με μεγάλες αλλαγές, με δραματικές αναπροσαρμογές και οδυνηρές συνέπειες. Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση ή θα συνειδητοποιήσει την ανάγκη των αλλαγών και θα προχωρήσει σε θεσμική και πολιτική ενοποίηση των μελών της, ή θα διαλυθεί. Και η Ελλάδα ή θα αποκηρύξει το πρόσφατο παρελθόν της ή θα παραμείνει επί πολύ σε καθεστώς εξάρτησης και εξαθλίωσης.
Η διαφώτιση όμως, πριν από κάθε προσπάθεια ανασυγκρότησης, χρειάζεται την κάθαρση. Η Άλωση των Αθηνών θα έχει πιθανόν μακροχρονίως τις επιπτώσεις της στην Ευρώπη. Θα έχει όμως ασφαλώς άμεσες συνέπειες στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια πρέπει να οδηγήσει και σε άμεση κάθαρση. Είναι εξευτελιστικό, εξοργιστικό και απαράδεκτο εκείνοι που οδήγησαν τον τόπο, με την άθλια πολιτική τους, στη σημερινή κατάσταση να προτείνουν τώρα μέτρα σωτηρίας. Η κυβέρνηση Σημίτη διαμόρφωσε τους όρους της κρίσης, η κυβέρνηση Καραμανλή καταρράκωσε την οικονομία, η κυβέρνηση Παπανδρέου ολοκλήρωσε τη χρεωκοπία. Η ευθύνη τους είναι δεδομένη και οφείλουν να λογοδοτήσουν, κατά το μέτρο της ευθύνης τους, στον ελληνικό λαό.
. Η Ελλάδα έχει ακόμη, πιστεύομε, αρκετές πατριωτικές δυνάμεις, που μπορούν να αναλάβουν την κάθαρση, τη διαφώτιση και την ανασυγκρότηση της χώρας. Πολύ σύντομα, καθώς ο λαϊκός χείμαρρος της απογοήτευσης, της οργής και της αγανάκτησης θα ξεχύνεται στους δρόμους, τίποτε δεν θα μπορεί να τον σταματήσει. Μετά την πτώση έρχεται η ανόρθωση. Μετά την άλωση ετοιμάζεται η αντίσταση. Μετά την ύβρη ακολουθεί η νέμεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου